Waar gaan wij eens wandelen? Mick is nog steeds te klein om enorme afstanden af te leggen en te groot om in de rugtas te dragen. Daarom ga ik op zoek naar een korte route in de buurt, al snel vind ik het Laarzenpad in Norg. De start is vanaf het theehuis de Bosrand. Als wij daar aankomen vraagt Peter aan de eigenaar van de Bosrand: Is het echt nodig om laarzen te dragen? Het antwoord luidt volmondig; Jazeker. Toch maar even schoeisel wisselen.
Het is maar een wandeling van twee kilometer. Voor Mick is dat goed, voor ons wel een beetje kort. Geeft niks, wij zijn in ieder geval even op pad. Het eerste deel van de wandeling loopt door een smal bospad. Mick vind het allemaal prachtig en snuffelt er lustig op los. In dit deel van het bos treffen wij al wat omgewaaide bomen aan. Als wij bij een bruggetje arriveren steken wij de weg over naar een groot groen stuk met hoog gras.
Als wij ons een weg banen door het hoge gras, zien wij dat de bewegwijzering ons over een zeer smal bruggetje leidt. Wij lopen nu in het beekdallandschap de Roeghoorn. Er fladdert en springt hier van alles in het rond. De kinderen, en zelfs Peter, kunnen bij de Bosrand een schepnetje met emmer en een kaart mee krijgen. Op de kaart staan alle dieren die je kan tegenkomen in het water. Al snel wordt duidelijk waarom de laarzen echt nodig zijn. Het water moet overgestoken worden. Geen bruggetje meer.
De eerste stappen van Mick in het water waren wat voorzichtig. Maar als baasje het durft, dan kan Mick het ook. Super leuk! Op blote voeten of slippers kan je natuurlijk ook prima oversteken. Dus ik heb besloten om mijn laarzen in de auto te laten en een verfrissend voetenbad te nemen.
Nadat wij hier even flink gespeeld hebben volgen wij de borden weer. Langs de waterkant vind je een verscheidenheid aan flora en fauna. Prachtige vlinders, schitterende bloemen, plonzende kikkers. Heel erg leuk. Een van de vlinders die ik heb vast gelegd is de ‘distelvlinder’. De Distelvlinder vind je over de hele wereld behalve op Antarctica & Zuid – Amerika. Hij vliegt rond in de Benelux vanaf april t/m oktober.
Als wij ons weer op de terugweg begeven krijgen wij nog en verassing. Een open vlakte met een bankje. Hier gaan wij nog even op zoek naar een geocache, niet gevonden overigens. Deze schijnt heel goed verstopt te zijn, dit ter zijde. Op deze plek liggen heel veel bomen omver. Dat is ongetwijfeld de storm van afgelopen 5 juni geweest. Ook bij het Theehuis waren er al een fiks aantal bomen omgewaaid. Zelfs het ”beginbordje” van de Laarzenwandeling is gesneuveld door dit natuurgeweld. Het is mij wel weer duidelijk dat de natuur echt enorme krachten heeft.
Aan het eind van de wandeling drinken wij nog een kopje koffie bij de Bosrand, het heerlijke weer zorgt ervoor dat het gezellige terras snel vol stroomt met fietsers en mede wandelaars. Deze wandeling is niet heel lang qua kilometers, maar er is zoveel leuks te zien en te doen onderweg dat wij hier dan ook de tijd voor hebben genomen. Misschien is dat wel het voordeel van een korte wandeling. Mick heeft de rest van de middag heerlijk geslapen.
Bedankt voor het lezen, tot een volgende blog!
Groet Jeanine, Peter & Mick.
JaJoFotografie 
Plaats een reactie